Oszustwo sądowe (kwalifikowane z art. 286 Kodeksu karnego)
Konstrukcja oszustwa sądowego, rekonstruowana w oparciu o treść art. 286 § 1 Kodeksu karnego, jest powszechnie akceptowana w orzecznictwie sądowym oraz doktrynie. Jednak nie bezkrytycznie. Nie ma bowiem odrębnego typu czynu zabronionego „oszustwa sądowego”, choć jego ogólna postać występowała w polskim ustawodawstwie okresu międzywojennego. Czym zatem jest oszustwo sądowe? Odpowiedzi należy szukać w orzecznictwie, przede wszystkim Sądu Najwyższego: „Jego specyfika polega na tym, że „osobą” wprowadzoną w błąd i dokonującą rozporządzenia mieniem jest Sąd, a pokrzywdzoną – osoba, względem której orzeczenie sądu wywołuje niekorzystne zmiany w sytuacji majątkowej” (sygn. akt V KK 419/11). Jak widać cechą charakterystyczną pozostaje szczególna, trójpodmiotowa konfiguracja: sprawca- wprowadzony w błąd Sąd- oraz pokrzywdzony, którego mieniem rozporządzono.
Postępowania karne dotyczące „oszustwa sądowego” należą do wyjątkowo złożonych. Często badane są okoliczności związane z bardzo odległą przeszłością, prowadzonymi postępowaniami spadkowymi i administracyjnymi (przykład postępowań karnych w kontekście reprywatyzacji nieruchomości warszawskich, oparcie rozstrzygnięcia na nieprawdziwym operacie szacunkowym wartości nieruchomości itp.). Jako adwokat świadczę pomoc prawną na rzecz osób oskarżonych jak i pokrzywdzonych przestępstwem oszustwa.